Σήκωσα το κινητό μου και πήρα αυτή τη φωτογραφία, από μια γέφυρα, αρχές Αυγούστου, την ώρα που βράδιαζε στην Πράγα. Ένιωθα λίγο σαν πράκτορας σε μυστική αποστολή. Γύρω γύρω ησυχία και ελάχιστοι περαστικοί, κι αυτοί βιαστικοί. Από κάτω ο κεντρικός…

εικ.1 Αυτός ο αγουροξυπνημένος κύριος που μας κοιτάζει λίγο έκπληκτος πίσω απ’ τους δύστροπους φακούς του, είναι ο Βρετανός ζωγράφος  Sir Stanley Spencer (1891–1959). Στην Αγγλία είναι πολύ γνωστός -τιμήθηκε με τον τίτλο του ιππότη το 1958, ένα χρόνο πριν πεθάνει….

Πώς να αποδώσεις με τιμιότητα και με συγκίνηση ταυτόχρονα, τη σύγχρονη Ελλάδα, σ’ ένα τραγούδι; Υπάρχει τέτοιο;   Το έντεχνο, δεν μπορεί να τα καταφέρει πια. Εγκλωβισμένο, εδώ και καιρό, σε σχήματα κουρασμένα, σε μια γλώσσα δήθεν λυρική, στομφώδη, αδυνατεί…

μια επέτειος 2005-2025 20 χρόνια εφημερίες σε προαύλια σχολείων, κάθε πρωί, χειμώνα, καλοκαίρι.  Πριν 20 χρόνια με πρωτοφώναξαν “κύριο Αχιλλέα” και εγώ κοιτούσα πίσω μου να δω ποιόν φωνάζουν: Εμένα ή αυτή τη σκιά που μου μοιάζει; Ακόμα κοιτάζω πίσω…

    Συνήθως όλα αρχίζουν από κάτι μικρό, περιορισμένο. Ας πούμε, ένα εφηβικό δωμάτιο: Φανταστείτε ένα απόγευμα, αρχές άνοιξης του ‘90, το φως να μπαίνει απ’ τις περσίδες και να προβάλλεται ριγωτό στον απέναντι τοίχο με την αφίσα του Robert…

α. η ρουτίνα Προ ημερών έβλεπα σ’ αυτό το βίντεο τον Nick Cave, ξαπλωμένο στον καναπέ της Bella Freud, σε μια χορταστική συνέντευξη που λίγο αφορούσε, τελικά, τη μόδα, τα κουστούμια ή τα παπούτσια του Αυστραλού. Βέβαια ακόμα κι αυτό είχε ενδιαφέρον , γιατί μιλάμε…

Τη χρονιά που φεύγει πήγα αυτό το ωραίο ταξίδι με αυτοκίνητο. Κρατούσα και ημερολόγιο (χάρτινο, κανονικό!). Ορίστε δυο απ’ τις σελίδες του, μια λίγο απαισιόδοξη και μια πιο αισιόδοξη, έτσι για το κλείσιμο της χρονιάς. ΕΙΚΟΝΑ 1. Στη σκιά των…

Τα σημειωματάρια Στο κενό που αφήνουν δύο τρεις φράσεις, δίπλα σε σταξίματα, σε σκέψεις ημιτελείς γρήγορα γραμμένες, σε “σκηνικές οδηγίες”, σε cm διαστάσεις μελλοντικών έργων, ακόμα και δίπλα σε άσχετα πράγματα πχ. τηλεφωνικούς αριθμούς, υπολογισμούς για αμοιβές, λεκέδες από το…

O Damon Albarn και ο Alex James σε μια βόρεια παραλία. Στα πενήντα κάτι τους, με κάποια κιλάκια παραπάνω και με “σακούλες” κάτω απ’ τα μάτια, που ίσως άφησαν οι καταχρήσεις και η μελαγχολία της ανδρικής κλιμακτηρίου. Έχουν προ πολλού…

“Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά, φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις”. Ο Ρόμπερτ Σμιθ, στα 65 του πια. Τα μαλλιά του σαν παραμελημένο δάσος. Μελαγχολία και χιούμορ, τα δυο αυτά πάντα μαζί, το στυλ αυτό που δεν ξεθώριασε ποτέ σε…

Τον θυμάμαι τόσο καλά που νομίζω πως μπορώ να τον ζωγραφίσω από μνήμης. Ο Χρήστος γεννήθηκε στο Βρυσάκι Έβρου, δίπλα στα σύνορα, το 1968. Ήταν πολύ μεγαλύτερος μου. Τον είχα μαθητή στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Ήταν πάντα γελαστός, τα δόντια του φαίνονταν…

Όταν ήμουν δεκαπέντε , ήρθε να μείνει σπίτι ο παππούς.  Τον θυμάμαι σ’ εκείνη την αιώνια πολυθρόνα, με τη ρόμπα του σε τόνους γκρι μπλε , να διαβάζει την εφημερίδα κρατώντας ένα φακό. Κάθε φορά που επέστρεφα απ’ το σχολείο…

Στέκει μόνος ανάμεσα σε δύο σπίτια . Θέλει να είναι στο κέντρο, συχνά όμως μετατοπίζεται προς το ένα ή προς το άλλο. Όταν επικρατεί φασαρία στο ένα, πάει πιο κοντά στο άλλο . Δεν έχει στέγη γιατί βρίσκεται συνεχώς εν…

  Θυμάμαι τον Titi τον Γάλλο θείο μου, τον τόσο καλό. Είχε μουστάκι, είχε σγουρά μαλλιά σαν κανις, αλλά σαν ένα ήσυχο κανίς, με υγρά μάτια. Ήταν paysagiste -διαμόρφωνε κήπους- αλλά ήταν τόσο ντροπαλός που δεν ζητούσε παραπάνω χρήματα. Δεν…

Βλέποντας το αφιέρωμα στους ΦΑΤΜΕ στο Ertflix συνειδητοποίησα ακόμα πιο πολύ γιατί είναι ένα απ’ τα (λίγα) αγαπημένα μου ελληνικά συγκροτήματα. Οι εποχές γενικά ήταν ρόδινες (κι ας έκρυβαν τη σαπίλα που μετά βγήκε στην επιφάνεια), και σίγουρα ήταν η…

Στον Λίβανο παλιά όταν η Fayrouz τραγουδούσε, τα πάντα νέκρωναν. Tα ψαλίδια στα κουρεία ακινητοποιούνταν, τα πιλάφια στα μαγειρεία κρύωναν στο πιάτο. Ίσως και κρίσιμες πολιτικές διασκέψεις να πάγωναν για λίγο. Όλοι κρέμονταν από τα χείλη της. Αυτό σημαίνει εθνική…

Στο Τόκιο, κάθε πρωί. Τρεις δημόσιες τουαλέτες ,τόσο διαφορετικές μεταξύ τους , κι ένας καθαριστής. Άλλα όχι ένας τυχαίος καθαριστής. Ο Hirayama είναι στο μυαλό μου συνέχεια, από χθες βράδυ που βγήκα απ’ το σινεμά και περπάτησα στη νυχτερινή Αθήνα….

    Τότε το  81, τη νύχτα του μεγάλου σεισμού, μαζεύτηκαν όλοι , σαν να υπάκουσαν ταυτόχρονα σε μια εντολή απ’ τον ουρανό. Κατέκλυσαν διάφορα υπαίθρια σημεία της πόλης  και την έβγαλαν εκεί με κουβέρτες μέχρι να χαράξει: μαμάδες με…

Τη θυμάμαι καθαρά αυτήν την εικόνα: Απόγευμα στο διαμέρισμα της γιαγιάς μου , περίπου 86-87 . Εγώ παιδί 11 χρονών μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου να προσπαθώ να φτιάξω τα μαλλιά μου σε στυλ κοκοράκι . Στο σαλόνι είναι η…

Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς βρέθηκα στη Μεταμόρφωση, σ ένα χωριό βαθιά στο Θεσσαλικό Καμπο. Είναι ένα απ αυτά τα μέρη που βλέπεις από μακριά, μες την ομίχλη, στο βάθος του ορίζοντα , όταν οδηγείς στην Εθνική . Τόποι που ποτέ δεν μπαίνεις…

Οι ταινίες του Καουρισμάκι είναι σαν τις πρώτες μέρες κάθε νέας χρονιάς: έχουν την ίδια ησυχία , και τη διαύγεια μιας λεπτής θλίψης που ανακουφίζει απ’ την κούραση της -σχεδόν καταναγκαστικής- χαράς των εορτών. Ο “κόσμος” του είναι φτιαγμένος με…

Με τη ζωή ήταν πάντοτε συνυφασμένα τα τραγούδια τους . Έχουν τη φυσικότητα της αναπνοής . Παίρνουν δύναμη από την καθημερινότητα, όχι βέβαια απο την ρουτίνα που σε κάνει να σκύβεις το κεφάλι και τίποτε να μη νιώθεις και να…

Οι Stones ήταν αρχικά δυο δίσκοι. Τους είχε παραμάσχαλα ο Mick Jagger όταν συναντήθηκε με τον Keith Richards , με τον οποίο μόλις που γνωριζόταν , σ’ εκείνο το σιδηροδρομικό σταθμό . Ήταν το “ Rockin’ at the Hops “…

1974. Η καλύτερη του περίοδος είχε μόλις ξεκινήσει. Νεος,γενειοφόρος ,έχοντας ήδη βγάλει το “Mean Streets”, νάτος εδώ ξεκουράζεται ενα μεσημέρι στο καθιστικό των, πρώτης γενιάς ιταλοαμερικάνων, γονιών του, Τσαρλς και Κάθριν. Τα έπιπλα, το καδράκι στον τοίχο, η διακόσμηση, αλλα…

΄Αλλοι το έπαθαν διαβάζοντας τον “Φύλακα Στη Σίκαλη” , εγώ πάντως το έπαθα με το “Stand By Me”, την ταινία. Υπάρχει μια φάση στη ζωή σου , που νιώθεις ότι τελειώνει σιγά σιγά η παιδική σου ηλικία κι ετοιμάζεσαι για…

Λόγω γενεθλίων του Paul Simon, ξανακούω το αγαπημένο μου δικό του άλμπουμ . Είναι απ’ το μακρινό 1986, από μια εποχή που στη μουσική όλα μπερδεύονταν γλυκά: ερμαφρόδιτα νεορομαντικά συγκροτήματα , περμανάντ χεβιμεταλάδες. Κάπου εκεί μέσα, σ’ αυτό το συνονθύλευμα,…

(εντυπώσεις από μια παλιά συναυλία) Αρχές καλοκαιριού, Ιούνιος. Πήγα να δω τον Νίκ Κέιβ στη Θεσσαλονίκη. Αντί να δω ένα κουρασμένο παλικάρι, έναν βαριεστημένο ρόκερ, είδα έναν καλλιτέχνη που, σαν σχοινοβάτης, ισορροπεί ανάμεσα σε έννοιες όπως: παράδοση-νεωτερικότητα, κλασσικό-σύγχρονο, σοβαρό-κωμικό, καινούργιο-παλιό….

Η αλήθεια είναι πως όταν βλέπεις κάποιον σαν το Bob Dylan ζωντανό στη σκηνή , είναι αδύνατον ν’ ακούς, απλά και  μόνο , την συναυλία, έτσι ξερά, όπως ,ας πούμε, θα άκουγες ένα «αξιοπρεπές»  ροκ συγκρότημα  ή , ακόμη περισσότερο , ένα κουαρτέτο…

Παρατηρώ τους ανθρώπους στο κατάστρωμα, επιστρέφοντας από ολιγοήμερες διακοπές στη Σίφνο.  Μοιάζουν όλοι τόσο “θεατρικοί”, έτσι όπως φωτίζονται από τις πρωινές ακτίνες. Οικογένειες, ζευγάρια, γέροι, παιδιά. Έλληνες, ξένοι. Χαζεύω τα κορίτσια που τα φυσάει ο αέρας. Έτσι , με τα…

Μέσα στο θόρυβο και τις αλλαγές των τελευταίων μηνών δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω ότι είχα δει τέτοια ομορφιά: “Οι ζωγράφοι της Πομπηίας” στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Μπολόνια, πριν λίγους μήνες. Με παρηγορεί πάντως η ιδέα πως όλα τα ωραία πράγματα…

Ένα τέτοιο μπάσο, σαν του Andy Rourke, μ’ έκανε να φαντασιώνομαι πως το Νέο Ηράκλειο ή η Φιλαδέλφεια ήταν προάστια του Μάντσεστερ, ειδικά όταν είχε συννεφιά και φορούσα γουόκμαν. Και μετά σκεφτόμουν ότι πήγαινα να βρω, την παρέα μου, τους…

Ο Ντέιβιντ Μπέρν , σαν ποδηλάτης που είναι, κινείται με χάρη σε καθόλου εύκολες περιοχές. Προσπάθησε τόσο με τις Ομιλούσες Κεφαλές, όσο και με τις προσωπικές του δουλειές, να μας τραγουδήσει με μια φωνή σε στυλ Γκούφυ , για μια αχανή χώρα με…

  Βάζω την Traviata με την Callas σε βινύλιο και θυμάμαι τον παππού. Με τα ” εν τοιάυτη περιπτώσει ” του και τον ήχο απ το σούρσιμο της παντόφλας του μέχρι το μπάνιο, που μαζί με τον ήχο απ το…

“Les raboteurs de parquet” / “Οι πλανιστές του παρκέτου” 1875 Τεχνίτες δουλεύουν σκυμμένοι σ’ ένα αστικό διαμέρισμα , μάλλον του Παρισιού. Ένας χλωμός ήλιος φωτίζει λίγο την πλάτη τους. Ο ζωγράφος -ίσως για να εντείνει την αίσθηση του μόχθου ,…

«Εθνική Οδός» Ατομική έκθεση του Αχιλλέα Ραζή Εγκαίνια Έκθεσης :  21 Μαρτίου 2023, 19:30-21:30 Διάρκεια έκθεσης: 21 Μαρτίου – 17 Απριλίου 2023   Η Γκαλερί Σκουφά με μεγάλη χαρά παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Αχιλλέα Ραζή με τίτλο “Εθνική Οδός”, η…

Λονδίνο Φεβρουάριος 1967,πλησίαζαν οι Απόκριες. Οι Beatles μετέτρεψαν την ηχογράφηση του ορχηστρικού μέρους του τραγουδιού που φτιάχνανε εκείνες τις μέρες (A Day In The Life) σ’ ένα αποκριάτικο ψυχεδελικό πάρτι α λα sixties. Eπισκέπτες στο στούντιο ηχογράφησης, μερικά απ’ τα…

Σας λέει τίποτα το όνομα Paulette Godard; Ήταν το κορίτσι του Τσάρλι Τσάπλιν στα «Modern Times» και «Τhe Great Dictator». Ήταν και σύντροφός του στη ζωή για ένα διάστημα. Η δεκαετία του ’30 , κι ενώ όλοι είχαν εγκαταλείψει μια…

Βλέπω τα γυράδικα από μακριά, εικόνα γιορτινή μες το σκοτάδι. Πλησιάζω. Στο μπλε-φυστικί μαγαζί , το ξανθό κεφάλι της πωλήτριας κινείται νευρικά, προς όλες τις κατευθύνσεις. Το αφεντικό , ένας καθιστός κρεάτινος όγκος , επιβλέπει: τη ξανθιά-τα κρέατα- τους πελάτες….

Το τελευταίο πρόσωπο που έγινε διάσημο από πίνακα. Κατά τη διάρκεια ,περισσότερων από , 15 ετών, ο Andrew Wyeth δημιούργησε 250 μυστικές ζωγραφιές. Τις έκρυψε από όλους – συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του, που ήταν και κάτι σαν μάνατζερ του –…

“Στο μελλοντικό έτος 1999 μια γυναίκα ακολουθεί τα ίχνη ενός μυστηριώδη τυχοδιώκτη σ’ ένα ταξίδι μέχρι την άκρη του κόσμου”. Εκείνο το απόγευμα με είχε πάρει κανονικά ο ύπνος. εκεί, στα παλιά καθίσματα του σινεμά Στούντιο. Χειμώνας ήταν του 1991….

«Tην ημέρα τα κρύβεις τα ελαττώματα σου, ενώ τη νύχτα ξεβρακώνεσαι» Όσοι ταξιδεύουν συχνά με ΚΤΕΛ νομίζω θα με καταλάβουν: Αθήνα-Κοζάνη. Μια ξεχωριστή εμπειρία, μια δοκιμασία. Στην αρχή λες, θα το δω σα να παίζω σε ταινία, αλλά δεν σου βγαίνει,…

“Τέσσερις άνδρες σε καφενείο” 1926 “Καραγκιόζης στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς” 1927 Ο Τσαρούχης είναι από τους λίγους Έλληνες ζωγράφους που “επισκέπτομαι” τακτικά, όλα αυτά τα χρόνια. Και είμαι απ ‘ τους ανθρώπους που δεν νιώθουν πολύ άνετα με λέξεις όπως…

  Από μικρός αγαπάς τα κόμικς, τώρα ψάχνεις τα graphic novels, όμως πάντα το βλέμμα σου στέκεται στο “Αγόρι με τιράντες” του Σπύρου Παπαλουκά (λάδι σε χαρτόνι, 1925). Και καταλαβαίνεις και σέβεσαι όλα αυτά τα περί ελληνικότητας , τη λιτή…

Ανακάλυψα, μετά από πολλά χρόνια, αυτες τις μικρού μεγέθους σπουδές με λάδι απ τα χρόνια της ΑΣΚΤ Αθηνών. Τις είχα κάνει στο 1ο έτος των σπουδών μου στο εργαστήριο των Λάκη Πατρασκιδη και Μαρτίνου Γαβαθά. Δεν ξέρω εάν αξίζουν ,…

Χονδροειδείς επαύλεις, δημόσιες υπηρεσίες σαν κουτιά, τα κτίρια των τελευταίων σαράντα τόσο χρόνων διεκδικούν με αξιώσεις το πρώτο βραβείο κακογουστιάς. Τα κιτρινισμένα φύλλα πέφτουν απαλά χαρίζοντας μια φθινοπωρινή πατίνα στα προαναφερθέντα. Πέφτουν κι επάνω στα μνημεία. Στο πάρκο του -άσχημου-…

Μεσήλικες χορεύουν παραδοσιακούς χορούς – κάτι απογεύματα- στα τσιμέντα προαύλιου δημόσιου σχολείου: Θρακιώτικα , καρσιλαμάδες , συρτούς , απ’ όλα έχει ο μπαχτσές . Παραδίπλα τα παιδιά που παίζουν , με κινητά και μπλούζες Messi , σταματούν τη μπάλα ,…

Το “Δρομάκι” του Βερμεερ Χαζεύω πάλι αυτό τον πίνακα, κάνοντας μια μικρή στάση για να ξεκουραστώ , απ τα , συχνότατα άσκοπα, σχεδόν ψυχοφθόρα, καθημερινά πέρα δώθε στο ιντερνετ . Για να το πω καλύτερα, χαζεύω πάντα, σαν παιδάκι που…

Προχθές, που λέτε, οδηγούσα στην πευκόφυτη λεωφόρο Διονύσου. Ήταν μια ηλιόλουστη Δευτέρα, είχα σχολάσει ανέλπιστα νωρίς απ τη δουλειά . Στο ραδιόφωνο σ’ έναν, εθνικής εμβέλειας ,έθνικ , σταθμό , ο ραδιοπαραγωγός έπαιζε κάτι ανώδυνα λάτιν και το ζούσε σε…

Ο Βασίλης ήταν ένας νέος απ την Αλβανία. Δούλευε απ το πρωί ως το βράδυ στα κτήματα στη νότια Εύβοια. Ζούσε σ’ ένα παράσπιτο μαζί με τον αδερφό του , κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον. Δούλευε πολύ, σπανίως έβγαινε…

Ξημερώματα Δευτέρας στο αχανές αεροδρόμιο του Τελ-Αβίβ. Shalom! Στην είσοδο του αεροδρομίου σφραγίζουμε τη βίζα μας (ισχύει για 3 μήνες…). Το αεροδρόμιο σαν  διαστημόπλοιο .  Πρώτη εικόνα:  Ένας  υπερορθόδοξος  εβραίος  με όλη την χαρακτηριστική αμφίεση , σ’ ένα περίεργο δίκυκλο…

Τριγυρνούσα το σαββατοκύριακο μες την παρηκμασμένη λουτρόπολη . Κανείς πια δεν ξέρει το ξενοδοχείο «ΡΑΔΙΟΝ» , όλοι πιά αγνοούν το Υδροθεραπευτήριο και τι κρύβεται πίσω από τις παλαιές ταμπέλες ΦΛΟΙΣΒΟΣ και ΓΑΛΗΝΗ. Τη θέση τους πήραν οι καφετέριες όπου σερβίρουν…

Φυλάω τις παλιές BABEΛ μου ως κόρη οφθαλμού , ως κάτι πολύτιμο κι ας μην είναι . Ίσως μια μέρα οι γιοι μου , φανατικοί του Ντόναλντ Ντακ προς το παρόν , να τις ανακαλύψουν ως κειμήλια του προηγούμενου αιώνα…

Ζέστη και γκρι ουρανός , σκόνη απ την Αφρική . Σου κόβεται η ανάσα . Οι 40 και άνω βαθμοί κελσίου σε αποθαρρύνουν τόσο πολύ που κάθεσαι ακίνητος , σαν κέρινο ομοίωμα της μαντάμ Τισό . Ψάχνω τα ατού της…

Βάζω ένα παλιό βινύλιο του ’88. Ακούγοντας το GREEN των REM , διακρίνεις αμέσως την πρωτοτυπία του ήχου τους , δεν θυμίζουν κάτι ιδιαίτερα πολύ , άντε λίγο Byrds λίγο Velvet αλλά μέχρι εκεί, οι επιρροές τους δύσκολα διακρίνονται –…

O Paul McCartney «είναι νεκρός» . Ανακοινώνει ότι αφήνει το συγκρότημα. Ζει σε μια φάρμα κάπου στη Σκωτία. Γίνεται πατέρας και κρύβει το μωρό του στο τζάκετ του. O Paul McCartney είναι πολυοργανίστας . Έχει γενειάδα και φορά ζακάρ πουλόβερ….

Καλοκαίρι με βροχή και ζέστη. Τα νερά στους λάκκους εξατμίζονται πριν καν ολοκληρωθεί η πανοραμίκ κίνηση της κάμερας. Μεγάλα πλάνα ξανά , αληθινή και δήθεν εξωστρέφεια . Το κάδρο ξαναγεμίζει με ανθρώπους και αποκτά μια νέα ισορροπία, αυτή του βιωμένου…

“Voilà l’été” τραγουδούσαν , περίπου τριάντα χρόνια πριν , οι Négresses Vertes (τους θυμάται κανείς;) με μπροστάρη, τότε ακόμα, τον Helno , αυτόν τον «τρελούτσικο» Γάλλο αλήτη με το ευαίσθητο βλέμμα πίσω απ τη θολούρα . Το τραγούδι αυτό, το…

Ο Γιώργος μιλάει ελάχιστα. Λέει τα απαραίτητα. Έχει μια αργή βαθιά φωνή που μας επιτρέπει να την ακούμε σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Τις περισσότερες φορές , στις ερωτήσεις μας , απαντάει μόνο κουνώντας το κεφάλι, πότε αποφατικά , πότε καταφατικά…

Πριν δυο καλοκαίρια , το Δεκαπενταύγουστο του 2019, βρέθηκα στο Λονδίνο. Περπάτησα πολύ. Είχα μαζί μου ένα μπλοκ moleskine  και μια φωτογραφική μηχανή.    

  Φορτηγό διασχίζει την οδό Πειραιώς ένα μεσημέρι Ιανουαρίου. “Φορτηγό” 2006 , λάδι σε καμβά .  Από τη σειρά έργων “Σε μια πόλη” , αίθουσα τέχνης Αγκάθι , Δεκέμβριος 06 -Ιανουάριος 07.     

Όλες οι βεβαιότητες του είχαν αποδράσει σταδιακά , μία-μία, απ το παράθυρο . Οδηγούσε τώρα μόνος, μέσα στη λάσπη , στον επαρχιακό δρόμο. Ούτε το ραδιόφωνο έπιανε , ούτε τίποτα. Ούτε μια διαφήμιση κοσμικής ταβέρνας , όπως αυτές που τον…

Η μουσικοί του ’60 μας σώζουν ακόμα . Συγχωρήστε με για αυτό το βαρύγδουπο , αλλά πιστεύω πως το κατορθώνουν αυτό και με το παραπάνω , ιδιαίτερα σε στιγμές κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε. Πολλά λεπτά καινούριας ωραίας μουσικής μας…

Ένα φορτηγό πλοίο ίσως πλησιάζει , αυτήν την ώρα , στο λιμάνι της. Θεσσαλονίκη . Μαζί με τα ωραία σουτζουκάκια, τα φαντάσματα, τον φλαμανδικό ουρανό , και τους ανεκδιήγητους τοπικούς  άρχοντες θα προσέθετα και το ωραίο κρύο της πόλης ….

Τους προσπερνάω μες τη βιασύνη μου, ενώ αυτοί πάνε σιγά -σιγά . Tους βλέπω πίσω από μπαλκονόπορτες, αργές σκιές μπροστά στην τηλεόραση. Από το πρωί περιμένουν, το μεσημεριανό φαγητό, το βραδινό δελτίο. Ο κόσμος τους είναι στενός: Aπ’ το κρεβάτι,…

Ήταν πάντα ο «μικρός» . Τον πρότεινε ο Μακάρτνει στον Λέννον, όταν το γκρουπ έψαχνε για κιθαρίστα. Ήταν ένας έφηβος με πυκνά φρύδια , πονηρό χαμόγελο , βαριά λιβερπουλιανή προφορά. Ήξερε να παίζει τέλεια το Rhythm & Blues χιτάκι της…

Ξαναβλέποντας τον αγαπημένο μου ” Δρόμο ” του Μπαλτίς σκέφτομαι τι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον πίνακα , που μοιάζει με “‘ωδή στην προοπτική ” , τόσο γοητευτικό στα μάτια μου . Είναι τα , οικεία , γαιώδη χρώματα…

Το φως στο τούνελ της πανδημίας δεν είναι πολύ κοντά . Συμβουλές για να καλλιεργήσουμε ακτινίδια στον κήπο και να απολαμβάνουμε πλούσια παραγωγή . Θα κάνει φέτος Χριστούγεννα η Ευρώπη ; Realize , το καινούργιο κομμάτι απ τους AC/DC ….

  Σουφλί . Νοέμβριος .  Μπλε παγωμένο βράδυ. Το Αποστακτήριο του Αμπελουργικού Συνεταιρισμού ξεχώριζε από μακριά σαν φωτισμένο κουτί .  Ήταν το πρώτο χειμωνιάτικο Σάββατο της χρονιάς. Είχε έρθει για τη γιορτή τσίπουρου . Πήγα να τον δω . Είχα…

  κύμη / εγώ ως ιντιάνα τζόουνς / χωριά στο πράσινο / βαλανιδιές / δεντρόσπιτο / μια τοσκάνη στην εύβοια / (δεν έχω πάει στην τοσκάνη) / ερείπιο όπου μέσα φυτρώνουν συκιές / μπαλκόνι στο αιγαίο / προτομή του γεωργίου…

      Τα προπαρασκευαστικά σχέδια και τα storyboards για έναν εικονογράφο βιβλίων , είναι το πιο ζεστό, αυθόρμητο κομμάτι της διαδικασίας. Είναι και το αγαπημένο μου : όλα όσα έχεις στο κεφάλι σου εκείνην ακριβώς τη στιγμή , βγαίνουν…

Αρχίζοντας μια καινούργια δουλειά, έχεις ήδη δει κάτι , σαν όνειρο. Νιώθεις μια περίεργη χαρά, μια βιαστική χαρά, σαν να ξέρεις, σαν να έχεις ήδη δει το τέλος, σαν να έχεις φανταστεί το σημείο που θέλεις να φτάσεις . Προσπαθείς…

  “Σαν ένα απόγευμα προς βράδυ, στη Χαλκίδα, την πόλη όπου ζω, φαντάζομαι το καλοκαίρι που έρχεται. Τις βραδινές βόλτες, δίπλα στη θάλασσα ιδιαίτερα την ώρα της δύσης, όταν δροσίζει, είναι, νομίζω, αυτό που επιθυμώ πιο πολύ για φέτος. Ούτε…

Τι σημαίνει για μένα Σπίτι Η ζωή μας όλη εκτυλίσσεται κυρίως σε τέσσερις τοίχους. Είναι τα σπίτια που αφήνουμε και αυτά που στο μέλλον θα κατοικίσουμε. Ακόμη κι αν πρόκειται για προσωρινή κατοικία , η ζωή που θα ζήσουμε εκεί…

-Απο που παίρνει το χρώμα της η θάλασσα , μπαμπά; -Απ τον ουρανό. -Κι ο ουρανός; -…………………. Σημαντικά ερωτήματα που περιμένουν απάντηση   ο >oι  θάλασσες και οι ουρανοί είναι απ την εικονογράφηση μου για το βιβλίο “Μελάκ,μόνος” της Αργυρώς…

Kι ύστερα εκεί γύρω στα τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη επιστρέφεις στην πόλη. Στην αρχή σου λένε πως σ’ επιθύμησαν, αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις πως έτσι μιλάνε στις πόλεις, ειδικά σ’ αυτή την πόλη. «Τι έγινες;” “Που χάθηκες;” Kαι μετά τα λόγια…

the rolling stones     the beatles

συνεχίζεται…

frozen summer κατεψυγμένο καλοκαίρι

Ας υποθέσουμε ότι μόλις ο Edward Hopper τελείωσε το γνωστό έργο του Nighthawks, βγήκε , αργά, ένα ζεστό νεοϋορκέζικο βράδυ του 1942 , να πιεί μια μπύρα στο ίδιο diner( μικρό αμερικάνικο εστιατόριο) που αποτέλεσε και το «σκηνικό» του πίνακα…

Αρχές Μαΐου βρέθηκα στην Κύπρο για την έκθεση μου. Περιπλανήθηκα λίγο στην καινούργια (αλλά και την παλαιά ) Λευκωσία. Όσο το επέτρεπε η ζέστη και οι υποχρεώσεις. Εντύπωση μου έκαναν οι πειθαρχημένοι και εργατικοί κάτοικοί της που δεν το βάζουν…